Procedura AML (Anti-Money Laundering) – co to jest? Do czego służy i kogo dotyczy?

Od 13 lipca 2018 roku obowiązuje tzw. ustawa AML z dnia 1 marca 2018 roku o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Jest ona implementacją do polskiego systemu prawnego, V Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (EU) z dnia 30 maja 2018 r. (2018/843) zmieniającą dyrektywę 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu. Podpowiadamy, czym jest AML i kto jest zobowiązany do jego stosowania.

 Chcesz dowiedzieć się więcej na temat cen transferowych?

                                                                                 SKONTAKTUJ SIĘ!

AML – co to jest?

AML (ang. Anti-Money Laundering) to szereg regulacji prawnych, mających uniemożliwić pranie pieniędzy i finansowanie terroryzmu. Procedury AML odnoszą się do wszystkich działań podejmowanych przez instytucje świadczące usługi finansowe. Ich zadaniem jest utrudnianie oszustw podatkowych oraz przemytu na szczeblu międzynarodowym. Umożliwiają też wykrywanie nietypowych zachowań użytkowników w internecie oraz monitorowanie podejrzanych transakcji finansowych. Do takich nieprawidłowych zachowań należą m.in. transfer dużej ilości środków pieniężnych, powtarzające się wpływy na konto czy wzmożony kontakt z osobami znajdującymi się na listach obserwacyjnych.

Procedura AML – kogo dotyczy?

Katalog podmiotów, które są obowiązane do stosowania przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, jest zawarty w art. 2 ust. 1 ustawy o AML. Obowiązki te dotyczą m.in.:

• banków,
• instytucji kredytowych i ich oddziałów,
• spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych tzw. SKOK-ów,
• krajowych instytucji płatniczych,
• agentów rozliczeniowych,
• funduszy inwestycyjnych,
• spółek inwestycyjnych,
• zakładów ubezpieczeń,
• pośredników ubezpieczeniowych,
• podmiotów prowadzących działalność kantorową oraz usługi w zakresie wymiany walut wirtualnych,
• instytucji pożyczkowych,
• przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w karty i gier na automatach.

Na liście wymienionej w ustawie oprócz instytucji finansowych i ubezpieczeniowych znajdują się też inne podmioty, takie jak: biura rachunkowe, adwokaci, radcowie prawni, prawnicy zagraniczni, doradcy podatkowi w zakresie, w jakim świadczą na rzecz klienta pomoc prawną lub czynności doradztwa podatkowego.

AML – obowiązki wynikające z ustawy

Instytucje wymienione w ustawie są zobowiązane do:

• wdrożenia procedur AML, ich przestrzegania oraz aktualizowania co najmniej raz na 2 lata,
• dokonywania oceny ryzyka i weryfikacji kontrahentów pod kątem udziału w praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu,
• raportowania do Generalnego Inspektora Informacji Finansowej działań niepożądanych oraz transakcji gotówkowych przekraczających kwotę 15 000 euro.

W przypadku niewykonania przez instytucje obowiązków związanych z procedurami AML mogą zostać nałożone kary pieniężne, administracyjne lub inne sankcje karne.

Kontrolę nad wypełnianiem obowiązków związanych z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu przez instytucje sprawuje Generalny Inspektor Informacji Finansowej (GIIF). Nadzór nad tym obszarem realizowany jest również przez inne instytucje i jednostki nadzorcze, np. Komisję Nadzoru Finansowego (KNF), która przeprowadza kontrole w bankach, bankach spółdzielczych, zakładach ubezpieczeń oraz biurach maklerskich.

Co powinno znaleźć się w procedurze AML?

Ustawa o AML mówi o indywidualnym charakterze wewnętrznych procedur zapobiegających praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Każdy obowiązany do jej przestrzegania podmiot nie powinien więc wdrażać jej na podstawie gotowych wzorców, a jedynie traktować je pomocniczo podczas tworzenia. Musi jednak uwzględnić w niej charakter, rozmiar i specyfikę swojej działalności – czy to na poziomie lokalnym, czy międzynarodowym. Procedura powinna identyfikować zagrożenia związane z praniem pieniędzy i ograniczać ryzyko nadużyć w tym obszarze.

Każdy taki dokument musi zawierać elementy szczegółowo określone w ustawie o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Zgodnie z art. 50 ust. 2 są to przede wszystkim:

• czynności lub działania mające na celu ograniczenie ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz właściwe zarządzanie zidentyfikowanym ryzykiem,
• zasady rozpoznawania i oceny ryzyka związanego z danymi stosunkami gospodarczymi lub transakcjami okazjonalnymi, w tym zasady weryfikacji i aktualizacji wcześniej dokonanej oceny ryzyka,
• zasady stosowania środków bezpieczeństwa finansowego,
• środki stosowane w celu właściwego zarządzania zidentyfikowanym ryzykiem związanym z danymi stosunkami gospodarczymi lub transakcjami okazjonalnymi,
• zasady przechowywania dokumentów i informacji,
• zasady wykonywania obowiązków dotyczących przekazywania informacji o transakcjach oraz zawiadomień Generalnemu Inspektorowi,
• zasady rozpowszechniania wiedzy z zakresu przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu wśród pracowników instytucji,
• zasady zgłaszania przez pracowników rzeczywistych lub potencjalnych naruszeń przepisów dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu,
• zasady kontroli wewnętrznej lub nadzoru zgodności działalności instytucji z przepisami dotyczącymi przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, oraz zasadami postępowania określonymi w wewnętrznej procedurze,
• zasady odnotowywania rozbieżności pomiędzy informacjami zgromadzonymi w Centralnym Rejestrze Beneficjentów Rzeczywistych a informacjami dotyczącymi beneficjentów rzeczywistych klienta, ustalonymi zgodnie z przepisami ustawy,
• zasady dokumentowania trudności związanych z weryfikacją tożsamości beneficjenta rzeczywistego oraz działań podejmowanych w celu zidentyfikowania osoby fizycznej zajmującej wyższe stanowisko kierownicze jako beneficjenta rzeczywistego.

Wdrażanie AML – podsumowanie

Przedsiębiorcy zobowiązani ustawą do przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, powinni koniecznie podjąć odpowiednie działania zmierzające do wypełnienia tych obowiązków. Koszt wdrożenia minimalnych standardów z pewnością będzie znacznie niższy niż potencjalne ryzyko związane z ich brakiem. Ważne jest jednak umiejętne dopasowanie przyjętych rozwiązań do rzeczywistych potrzeb. Choć standardy obowiązujące w sektorze bankowym czy szeroko pojętym sektorze finansowym mogą stanowić cenną wskazówkę, rzadko są one wymagane od innych podmiotów.

Spółka BEMITE wspomaga zainteresowane podmioty we wdrażaniu procedury AML. Nasi doświadczeni prawnicy i doradcy biznesowi zapewnią właściwy stopień realizacji obowiązków wynikających z ustawy. Skorzystanie z naszych usług daje gwarancję, że zostaną one dopełnione prawidłowo i zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Oprócz tego oferujemy również wsparcie, jeśli chodzi o ceny transferowe, m.in.: sporządzanie dokumentacji, audyt, ustalanie polityki cen transferowych w firmie itp. Zapraszamy do współpracy!